Πριν το ταξίδι.

Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2011

Ανερμήνευτη η γλώσσα, σαν αυτές που θέλουν τη γραμματική τους.
Ο λόγος διττός, δηλαδή τί; Ανάλογα με την οπτική αντανακλά ή απορροφά φώς!
Η εικόνες που είναι και περισσότερες, χύνονται, λιώνουν ή εξαυλώνονται
σε σταγονίδια ομίχλης.

Οι αρχετυπικές μόνο γλύτωσαν. Λαμπερό κτέρισμα σε ναό ιερό.

Όσον αφορά τον ήχο, ακούγονται βήματα τρομαγμένα.
Από εκεί και πέρα, το μόνο που μένει είναι με προσοχή
να τυλιχτούν γρήγορα οι αποσκευές με εφημερίδα.
Θα πέσει βροχή ξανά. Το είπαν, ακούστηκε κάπου...

Γεωμετρία εφαρμοσμένη.

Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011

Κύκλοι βρόχινοι επάλληλοι, τεμνόμενοι, ομόκεντροι, 

διαφορετικής ακτίνας αλλά τέλειοι, γλίστραγαν στο μωσαϊκό, 

να τους ρουφήξει στο τέλος αποσχηματισμένους όλους,

μιά ρίζα φυτεμένη σε διψασμένο κυκλικό λάκκο.

Η διαδρομή μέχρις εκεί ανέκαθεν ευθεία...

Μικροεπεμβάσεις.

Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2011

Απόψε δεν είχαν αναρτήσει το δρομολόγιο του τραίνου, λές γιά να ανησυχήσει το κοινό.
Τρία τελευταία σύκα καλοκαιρινά έλιωναν κι αυτά στη τσιμεντένια αποβάθρα,
απομεινάρια πραμάτειας θλιβερής που με καμάρι διαλάλησε έμπορος γητευτής.
Δυό εργάτες κι ο τελευταίος κλειδούχος στο στενό τοπίο διασταυρωθήκαν,
πετώντας όλοι τα τσιγάρα όσο πιό μακρυά γινόταν, έτοιμοι να συμφωνήσουν
γιά το τροπικό της καταιγίδας που πλησίαζε και βίαια θα μαινόταν.
Το μόνο που έκαναν, ήταν θέση αναπαυτική να διαλέξουν και ν΄ αφεθούν σε ύπνο ιλαρό.
Αφού με τη βροχή γενναία αναμετρήθηκαν, ξεκίνησαν από την αρχή το σταθμό να διορθώνουν.
Έγραψαν με επίσημα καλλιγραφικά γράμματα το δρομολόγιο του τραίνου κι αφού
είδαν πιά τους ταξιδιώτες να ανεβαίνουν στην αποβάθρα, διασταυρώθηκαν ξανά
και άφησαν τα πράγματα μόνα τους να κυλήσουν και πάλι.

Στο βάθος αναπτυσσόταν καταιγίδα. Το ράδιο είχε ανακοινώσει διακοπή
του δρομολογίου...

Erik Satie, Gnossienne n°1.

Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου 2011

Επιπλέουν σα λευκές χάρτινες βάρκες
και στροβιλίζονται οι αναμνήσεις, μέχρι να βρούν απάγκιο να στεγνώσουν...

Όνειρο.

Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου 2011

Η κρυφή πύλη με τον τεράστιο προβολέα. Ο χώρος πελώριος, σαν πίστα αεροδρομίου, με το ελαφρύ βορειαδάκι να δείχνει τον προσανατολισμό. Λές και κάτι σημαντικό γίνεται εκεί αλλά τόσο αθόρυβα!

Ανάσες μόνο. Μιά καρέκλα άβολη που τρίζει πάνω σε κόκκινο χώμα.

Και μετά ένα φιλί και καληνύχτα, αύριο ή μεθαύριο πάλι. Ζωγραφισμένο χαμόγελο!

Όχι γιά πολύ...

As long as there is you.

Δευτέρα, 3 Οκτωβρίου 2011

καλημέρα!!!

Φυλαχτό.

Κυριακή, 2 Οκτωβρίου 2011

Στον πρώτο χώρο στάθμευσης σταματάει το αυτοκίνητο. Αριστερά του με μεγάλη ταχύτητα συνεχίζουν να περνούν βιαστικά άλλα αυτοκίνητα και δεξιά, αλλά πολύ πιό μακρυά, το τραίνο που πρόκειται να φτάσει κάποτε κι αυτό. Τουλάχιστον γι΄ αυτό το λόγο θα ξεκίνησε. Η ώρα είναι αρκετή γιά τσιγάρο και γιά δυό τρία βήματα γύρω από το αυτοκίνητο. Ο ξερός καυτός αέρας στο αφιλόξενο περιβάλλον τον κάνει να θέλει να φύγει όσο το δυνατόν πιό γρήγορα. Είχε σταματήσει και δίπλα στα σκουπίδια, αλλά όλος ο χώρος σκουπιδότοπος ήταν έτσι κι αλλιώς. Έφερε στο νού του το αφιλόξενο τοπίο και το χώμα σ΄εκείνο το ερημοχώρι του Κάνσας, το Μπελπρέ. Ο αέρας ήταν που του το θύμισε. Λές κι έβλεπε κιόλας το ταχυδρομείο, τα παρατημένα γεωργικά μηχανήματα και τα αμερικάνικα βαν με τους αγρότες να ξεφορτώνουν εργαλεία. Γύρισε στο παρόν, από τη κάφτρα του τσιγάρου που ήταν βαλτή να αφήσει το σημάδι της στο δάχτυλό του και πετώντας άτσαλα τη γόπα στο χώμα, είδε να γυαλίζει κάτι. Πήγε δυό βήματα πιό κάτω και σκεφτόμενος ότι έπρεπε να φύγει, έσκυψε αυτόματα, όπως έκανε να σηκώσει τη περηφάνεια του. Είδε ένα κλειδί πολύ μικρό, "τρυπημένο" από ένα μπρελόκ που ανοίγοντας αποκάλυπτε την ασπρόμαυρη φωτογραφία μιάς γυναίκας. Δεν ήταν όμορφη, αλλά είχε κάτι ιδιαίτερο. Το εντόπιζε στα μάτια και στα πυκνά γυαλιστερά μελαχροινά φρύδια, παρότι ήταν τόσο μικρή η φωτογραφία. Λές και μπορούσε να περάσει το δάχτυλό πάνω από αυτά και να αισθανθεί πόσο λεία ήταν... Γιατί να είναι σε κλειδί η εικόνα αυτή, τι να άνοιγε, έπεσε κατά λάθος, το πέταξαν, ήταν οι πρώτες απορίες. Σκέφτηκε να τη φυλάξει, μιά και δεν είχε δικιά του "φωτογραφία φυλαχτό" και αφού έβγαλε το κλειδί πρώτα, έδεσε το μπρελόκ σε ένα κορδόνι που είχε στο λαιμό. Απέκτησε έτσι με δυό κινήσεις την δικιά του γυναίκα να τον σκέφτεται, να τον φυλάει, να κλαίει όταν αυτός λύπει γιά μέρες και καμμιά φορά να του γράφει, όταν χρειαζόταν παρηγοριά... Το κορνάρισμά αριστερά του τον τρόμαξε και τον επανέφερε στο τώρα πολύ βίαια. Πήρε το βλέμμα του από το τοπίο και ξαναμπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μπρός και συνέχισε το ταξίδι του με μικρή όμως ταχύτητα, λές και φοβόταν τώρα. Λες και είχε αποκτήσει ξαφνικά κάποια ευθύνη απέναντι σε όποιον τον περίμενε σπίτι του, σαν μιά οικογένεια τους σκεφτόταν. Η μικρή φωτογραφία είχε παίξει αυτό το ρόλο. Φανταζόταν τη γυναίκα της φωτογραφίας να τον περιμένει και να ανησυχεί. Δεν έπρεπε να τρέχει. Προχθές πήγαινε χωρίς λόγο με διακόσια. Τί ανεύθυνος! Τι θα γινόταν η οικογένειά του αν αυτός πάθαινε κάτι... Δε θυμόταν αν είχε παιδί, ίσως να είχε με αυτή τη γυναίκα... Κάθε τόσο χάϊδευε ικανοποιημένος το μενταγιόν του και τραγουδούσε κάτι εύθυμο, δεν άκουγε καθόλου τις ειδήσεις στο δρόμο, μόνο μουσική και τραγούδαγε! Μιά σκέψη ακόμα πρόλαβε, "γιατί να μην έχω δεί, να μην έχω μιλήσει, να μη έχω φιλήσει το παιδί μου...;" και καυτό μέταλλο τον τίναξε πολλά μέτρα στον αέρα και ύστερα, μαζί με ό,τι απέμεινε από το αυτοκίνητό του, σερνόταν γιά πολλά μέτρα πέρα από τη διάβαση. Δεν είχε πολλές ανάσες ακόμα. Το μενταγιόν έμεινε ανέπαφο από τη σύγκρουση με το τραίνο, που πριν λίγη ώρα είχε δεί να διασχίζει το τοπίο. Το βρήκε και το έβαλε στη τσέπη ένας εργάτης. 

Η γυναίκα της φωτογραφίας είχε αποκτήσει τώρα ένα μικρό, ανεπαίσθητο κόκκινο στα χείλη της...

Attenberg ή Κυνόδοντας ΙΙ;

Σάββατο, 1 Οκτωβρίου 2011

Ο υπουργός πολιτισμού, μετά από εισήγηση επιτροπής ειδικών, αποφάσισε ότι η ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως υποψήφια για το ξενόγλωσσο Οσκαρ του 2012 της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, θα είναι η δεύτερη ταινία της Κας Τσαγγάρη, το Attenberg.

Διέκρινα ομοιότητες με την άλλη πρόσφατη ελληνική ταινία που είχε ταράξει τα νερά τελευταία, τον "κυνόδοντα". Σα να πρόκειται εδώ γιά έναν "κυνόδοντα ΙΙ". Πάλι απομόνωση από τον έξω κόσμο, πάλι περιγραφή ζωής εκτός πραγματικότητας, πάλι ενηλικίωση καθυστερημένη, αν και χωρίς σαφή επιχειρηματολογία στη ταινία αυτή. Ο ρόλος της μητέρας της ηρωϊδας, κάπου χάνεται ή σκόπιμα δεν αναφέρεται. Ποιός ξέρει; Μόνο η ταλαντούχα δημιουργός.

 Σα να έρχονται οι έγκλειστοι ήρωες του "κυνόδοντα" τοποθετημένοι αυτή τη φορά σε νέο σκηνικό  να αντιμετωπίσουν τη ζωή προφανώς ανέτοιμοι. Με τις παιδικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που τους προσέφερε η φοβική, υπερπροστατευτική οικογένεια στη πρώτη ταινία, ενώ στον .."κυνόδοντα ΙΙ" έχοντας εκπαιδευτεί από τα ντοκυμαντέρ του σερ Άττενμπρο, που περιγράφουν τη ζωή στη ζούγκλα!

 Τουλάχιστον στο τέλος υπάρχει η ελπίδα πως η πρωταγωνίστρια θα ξεφύγει, ύστερα μάλιστα και από την πρωτόγνωρη γι΄ αυτή ερωτική εμπειρία που ζεί και ύστερα από το θάνατο του πατέρα, που συμβολίζει ένα παρελθόν με τόσα πολλά λάθη. 

Όλο το λασπωμένο πιά εργοστάσιο θα σταματήσει να λειτουργεί, λόγω αποτυχίας του όλου εγχειρήματος, μέσα στο χώρο και τη νοοτροπία του οποίου και η ίδια έχει μεγαλώσει.

Έχοντας δεί τη πρώτη κιόλας ταινία, εγώ προσωπικά θα είχα καλυφθεί. Αυτό δε λέει τίποτα όμως.

Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στο έργο και συγχαρητήρια γιά τις μέχρι τώρα βραβεύσεις (τον Σεπτέμβριο του 2010 στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Αριάν Λαμπέντ).

Ιστιοπλοϊκό διήμερο στον Πόρο (29, 30 Οκτωβρίου).

Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011

- The Round the Island (of Poros) Race -

Every year for the past 26 years on the last weekend of October, Greek Sails have celebrated the end of a happy season of work and sailing by organising a weekend of sail racing for local and visiting sailors alike.

The ‘Round Poros race’ is a strictly amateur affair with the emphasis firmly on fun and socialising rather than serious racing or results and provides a pleasant finish to the year’s sailing. The race is slightly smaller that the better known race around the UK Isle of Wight with the numbers of entrants being counted in tens rather than thousands.

Everybody is welcome, Greek Sails customers, quayside workers and sailors from around the area, so if you have your own yacht in the area or you fancy an end-of-season yacht charter with a difference, this is an excellent opportunity to have some fun and pit your sailing abilities against others without any of it being taken too seriously.

The weekend is organised into two days of sail racing, one around the ‘cans’ in Poros bay on the Saturday followed on the Sunday with a race anti-clockwise around the island of Poros. The Saturday evening is always spent in a local quayside bar with the prize-giving for the first day’s racing, and then on the Sunday evening following the actual ‘Round the Island race’, there is a quayside barbeque with Greek-sized portions of food and drink and a second prize-giving for the Sunday’s race winner plus the overall weekend winner.

The race uses a handicap system so as to give all boats an equal chance. You may have the ‘hottest racing yacht’ around, but your handicap will reflect this. Likewise, if your boat doesn’t quite have racing lines or sails, then this too will be reflected. The result is a keen race.

We look forward to welcoming you to Poros and competing against you. There is a nominal fee to cover race organisation, refreshments and prizes.

Entry form (λείπει κείμενο)

Instructions

call:  (+30) 2298 023 147
or  mail to:  info@greeksails.com

(© Copyright 2011, Greek Sails Limited, Punta, Poros Island, Trizinia 18020 Greece
 Tel.: (+30) 2298 023 147 - Fax.: (+30) 2298 022 040
 Email:  - Skype: Greek.Sails)

Γλύτωσα;

Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν προλαβαίνω να ξεχάσω και να ησυχάσω - άραγε θα ησυχάζω πιά; - κι έρχεται κάτι καινούργιο ή παλιό, πρόχειρα επεξεργασμένο να ταράξει τη γαλήνη που επεδίωκα με κόπο. Σε λίγο, πριν βγώ από το σπίτι, το κάθε σπίτι, θα κοιτώ από το παράθυρο πρώτα, μήπως στέκει κανείς στη γωνία με μαύρη μπέρτα ή μαύρο πέπλο;
Ήδη περπατώ και κοιτώ κάθε λίγο πίσω μου. Καμμιά φορά με πιάνω να επιταχύνω και να κρύβομαι πίσω από γωνίες, πίσω από κολώνες να συμμαζεύω το σώμα μου, πίσω από κορμό δέντρων να κολλάω τη πλάτη γιά να πάρω ανάσα. Και τρέμω όταν βλέπω τα πρόσωπα δίπλα μου να αλλοιώνονται και από καθορισμένα, φιλικά και ανθρώπινα ν' αρχίζουν να στάζουν απόκοσμα έναν γλοιώδη καυστικό θάνατο. Ταυτόχρονα αλλάζει η εποχή, και χιονίζει. Χαρούμενα στην αρχή, κανείς δεν υπάρχει να διασκεδάζει όπως παλιά, και με πυκνές νιφάδες μετά. Ξέρω ότι η φύση επεμβαίνει έγκαιρα για να καθαρίσει τη γή, από την πυκνή πράσινη φονική άλγη. Ό,τι έμεινε από αυτούς που πριν λίγο βάδιζαν στο ίδιο πεζοδρόμιο αλλά προς την αντίθετη με μένα κατεύθυνση. Από αυτούς που δεν κοίταξαν με προσοχή από το παράθυρο πριν ξεκινήσουν ή ήταν ανέμελοι, με μόνο οδηγό τη σκέψη τους στον ουρανό.
Αισθάνομαι ελεύθερος από την απειλή τώρα. Δεν μπορώ όμως στο άσπρο τοπίο να βρώ ποιά είναι η δική μου πόρτα κι έχει αρχίσει πιά το κρύο...

Πάγκαλος και ο τίτλος του επίτιμου δικηγόρου.

Τετάρτη, 28 Σεπτεμβρίου 2011

Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών

 Την αφαίρεση του τίτλου του επιτίμου δικηγόρου "από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο αποφάσισε ομοφώνως το διοικητικό συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, κάνοντας δεκτή την πρόταση του προέδρού του Γιάννη Αδαμόπουλου.

 Ειδικότερα, ο ΔΣΑ ανακοίνωσε ότι αφαιρεί τον τίτλο του επιτίμου δικηγόρου "από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και συνταξιούχο δικηγόρο Θεόδωρο Πάγκαλο για τα όσα συκοφαντικά και μειωτικά περί φοροφυγάδων εξέπεμψε συλλήβδην για τους δικηγόρους, την στιγμή που οι δικηγόροι και ιδίως οι νέοι πλήττονται από τον επαγγελματικό πληθωρισμό, την συρρίκνωση της δικηγορικής ύλης, την βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και τη ζοφερή οικονομική κατάσταση που βυθίστηκε η χώρα".

 Σύμφωνα με ανακοίνωση του κ. Αδαμόπουλου "δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Πάγκαλος επιτίθεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του δικηγορικού σώματος". "Φαίνεται ότι ουδόλως εκτίμησε την απονομή εις αυτόν του τίτλου του επιτίμου δικηγόρου του Δικηγορικού Συλλόγου", επισημαίνει.

 Ο ΔΣΑ είχε εκφράσει και πάλι την έντονη αντίδρασή του για τις δηλώσεις του κ.Πάγκαλου σε ελβετική εφημερίδα, όπου μεταξύ άλλων είχε πει τα εξής:

 "...Οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλέβουν μόνιμα το κράτος. Π.χ. οι δικηγόροι στην Αθήνα δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα 1.500 ευρώ. Αυτό είναι αδιανόητο."

* * *

Να σημειώσουμε ότι ο Ηθοποιός βούρος Δεν παραιτήθηκε, Δεν άλλαξε παράταξη, 

Δεν καταψήφισε αλλά παρά τις όποιες πιέσεις Υπερψήφισε. 

Τα Συγχαρητήριά μας γιά την ηρωική του πράξη, και τις ευχαριστίες μας 

εκ μέρους του ελληνικού λαού!

Ρευστό. And now what?

Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2011

Εάν ως υπόθεση εργασίας πάρουμε ότι οι χώρα μας βρεθεί σε δυσμενή οικονομική κατάσταση (call me πτώχευση τακτική, άτακτη, ασύντακτη ή με ορθή σύνταξη και γραμματική), με άμεσο αντίκτυπο στις τράπεζες που θα έχουν υποστεί τεράστιες ζημίες, τί μπορεί κάποιος να κάνει τις δυό δεκάρες που έχει διασώσει-αποταμιεύσει όλα αυτά τα χρόνια;

1. Όσοι πάρουν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες και τα φυλάξουν στο σπίτι, μέσα ή έξω από το στρώμα τους, κινδυνεύουν από ένα σωρό δυσάρεστα. Το πιό ανώδυνο είναι να ...ξεχάσουν πού τα έχουν "ασφαλίσει", με αποτέλεσμα να είναι το ίδιο ανασφαλείς σε τελική ανάλυση, με το να τα είχαν αφήσει σε μιά τράπεζα. Εκεί τουλάχιστον είχαν να κάνουν με πιθανότητες. Η πτώχευση παίζει πάντα με πιθανότητες, μιά και σε αυτές στηρίζονται οι κερδοσκόποι. Ελληνιστί και λαϊκιστί σπεκουλαδόροι! Επίσης κινδυνεύουν να πάρει φωτιά το σπίτι και μαζί με αυτό και τα χάρτινα νομίσματα, οπότε όχι μόνο δεν θα έχουν πού να μείνουν, πολύ περισσότερο αν είναι και άνεργοι, αλλά ούτε τρόπο να αγοράσουν είδη πρώτης ανάγκης. Και το χειρότερο, να πέσουν θύματα ληστείας, αυτούς τους φαιδρούς καιρούς, οπότε πάλι χωρίς χρήματα θα βρεθούν και με έναν δυό μώλωπες επιπλέον. Άρα το σενάριο χρήματα στο σπίτι το ξεχνάμε.

2. Δεύτερη λύση είναι στο εξωτερικό σε απλό τραπεζικό λογαριασμό ή ακόμα καλύτερα σε μιά offshore που διαχειριστής θα είναι όχι ο ίδιος αλλά ένα εικονικό πρόσωπο-αχυράνθρωπος. Μάλιστα. Και ο αγαπητός υπουργός που κινεί ηλεκτρονικούς θεούς και άλλους δυσκίνητους δαίμονες γιά να αποκαλύψει ως τροφαντό pac-man φορολογητέα ύλη, πιστεύετε θα επιτρέψει πλέον κάτι τέτοιο; Όχι πολύ εύκολα, διότι ό,τι ήτο γραφτό να αναχωρήσει γιά την αλλοδαπή, βρίσκεται ήδη εκεί. Νέες παρτίδες δύσκολα βγαίνουν πιά, φοβούμενοι τα πόθεν έσχες και άλλα κατά καιρούς απειλητικά εφευρήματα.

3. Άλλη περίπτωση είναι να αποχωριστούμε το ευρωπαϊκό ευρώ και να επιλέξουμε μιά σταθερή αξία που είναι φυσικά το χρυσάφι. Προβλήματα ανακύπτουν άμεσα! Αγοράζεις καταρχάς σε τιμή όσο βρείς και ποτέ στην τρέχουσα, μα δεν βρίσκεις να πουλήσεις όταν το θέλεις! Ή εαν βρείς να πουλήσεις τη στιγμή εκείνη, η τιμή που θα σου προσφέρουν θα είναι πάντα χαμηλότερη από αυτή που διαπραγματεύεται το εμπόρευμα στην αγορά και συχνά χαμηλότερα απ΄ όσο αγόρασες. Άρα ζημειώνεις. Και πού φυλάς τις πλάκες, σε περίπτωση που δεν έχεις λάβει απλές βεβαιώσεις αλλά "τούβλα" ολόκληρα; Σπίτι; Όμοια προβλήματα ανακύπτουν με την παράγραφο ένα, εκτός από την περίπτωση της φωτιάς! Σε τράπεζα λοιπόν, σε θυρίδα. Μιά χαρά λύση είναι αυτή, εάν είσαι διατεθειμένος να πληρώνεις περίπου 60-100 ευρώ το χρόνο, ανάλογα με τη θυρίδα και τη τράπεζα. Εάν η τράπεζα όμως, χρεωκοπήσει, ή ποιός ξέρει τί άλλο πάθει το μόνο που δεν θα κατορθώσεις να έχεις θα είναι η πρόσβαση στη θυρίδα σου!

4. Μετοχές. Με μικρή προσπάθεια μπορεί κάποιος να εξαγοράσει ολόκληρες εταιρίες (σχεδόν) που σέρνονται νωχελικά σήμερα στο ταμπλό του ΧΑΑ. Επειδή όμως, κανείς δεν ξέρει ακόμα τον περίφημο πάτο του βαρελιού, θα έχει ένα κεφάλαιο τοποθετημένο, με προοπτική να κερδίσει μόνο μακροπρόθεσμα. Μέχρι τότε - και πώς να ορίσουμε το μακροπρόθεσμο - ένα κεφάλαιο θα κοιμάται χωρίς να αποδίδει. Αυτά, αν είναι από τους τυχερούς κι έχει επιλέξει εταιρίες με προοπτική. Κανείς δεν το γνωρίζει αυτό όμως παρά οι CEO και οι πονηροί οικονομικοί διευθυντές που συντάσσουν ισολογισμούς a la carte.

5. Ομόλογα γερμανικού δημοσίου. Σίγουρη και σταθερή αξία. Φυσικά με πολύ μικρή απόδοση. Δεν πηγαίνουν παράλληλα η ασφάλεια και η απόδοση. Η μία συναγωνίζεται την άλλη! Εδώ προηγείται η πρώτη. Απευθυνθείτε στο private banking της τράπεζάς σας και συνεννοηθείτε... (θα σας πεί ενδεχομένως ο private banking manager: για τί ποσό είπαμε ότι ενδιαφέρεστε; πάνω από 500.000 ευρώ;)

6. Ομόλογα ελληνικού δημοσίου. Τεράστια, ασύλληπτη, τοκογλυφική, απόδοση (βλ. spreads, δηλ. η απόδοση των ομολόγων του γερμανικού δημοσίου αυξημένη με τις μονάδες του γνωστού spread ) αλλά επισφαλέστατη, όπως καταλαβαίνετε επένδυση. Θα δανείζατε κάποιον που κατά 90% σύμφωνα με οικονομολόγους οδεύει προς χρεωκοπία;

7. Ξένα χρηματιστήρια, αμοιβαία κεφάλαια, αναδυόμενες αγορές κλπ. δεν τα συζητάμε εύκολα, γιατί απαιτούν γνώση και διαρκή παρακολούθηση και διαρκή ευελιξία γιά άμεση μετατροπή από - σε. Χρειάζεται ο trader σας να είναι "σαϊνι" γιά να διαχειριστεί σωστά.
(Πόσοι αλήθεια έχουν χάσει λεφτά στην Ελλάδα με τις διάφορες ιντερνετικές πλατφόρμες που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία δυό τρία χρόνια, νομίζοντας ότι μπορούν οι ίδιοι να χειριστούν τα κεφάλαιά τους, ποντάροντας σε διεθνείς ισοτιμίες νομισμάτων ή αξίες εμπορευμάτων! Νομίζουν οι αδαείς ότι πρόκειται γιά computer game και αρκεί ένα enter για να εκατονταπλασιάσεις τα λεφτά σου με το ανάλογο leverage).

8. Ό,τι άλλο ο καθένας μπορεί να σκεφτεί.

Επειδή λοιπόν όλα τα πιό πάνω είναι επισφαλέστερα του να έχουμε τοποθετημένα τα χρήματά μας στην αγαπημένη μας τράπεζα, προτείνω να τα αφήσουμε ως έχουν, σε κάποια προθεσμιακή κατάθεση ή σε κάποιο προϊόν που αυτή θα μας προτείνει, αποφεύγοντας τις μακροχρόνιες τοποθετήσεις και τις πάρα πολύ υψηλές αποδόσεις. Προτιμώτερη μιά ασφαλέστερη, μεγαλύτερη τράπεζα κι ας προσφέρει 0,50% λιγότερο επιτόκιο.

Έτσι και οι ίδιες οι τράπεζες δεν θα χάσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια να δανείσουν επιχειρήσεις, θα μας δώσουν καλό επιτόκιο, θα μας δώσουν προσωπικό δάνειο ευκολώτερα,  θα ελέγξουν τη δραστηριότητά τους εδώ και στο εξωτερικό και σταδιακά θα ισοφαρίσουν σε βάθος χρόνου τις όποιες απώλειες από την επικείμενη ανταλαγή ομολόγων, συμβάλλοντας στο βαθμό που τους αναλογεί στη σταθεροποίηση και ενίσχυση της εθνικής οικονομίας. Σε βάθος χρόνου πάντα...

Νέα εβδομάδα! Back to reality.

Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2011

Θα επανέλθω, μετά το μικρό διάλειμμα στη πιό γνώριμη μορφή έκφρασης, μιά και η κατάσταση της Ελλάδας δεν βελτιώνεται, τουναντίον τα διάφορα σενάρια και οι φήμες οργιάζουν, ιδίως με το κλείσιμο των αγορών στην Ευρώπη τα απογεύματα της κάθε Παρασκευής. Η χώρα μας έχει πτωχεύσει κι έχει επιστρέψει στο προηγούμενο νόμισμα πάμπολλες φορές, οι πολιτικοί άβουλοι ως είθισται, σχεδόν τίποτα δεν κάνουν για να καθησυχάσουν τους πολίτες, παρά μόνο συμβάλουν στο να αναπτύσσεται καθημερινά ένα κλίμα αβεβαιότητας και η διάμετρος του γνωστού φαύλου κύκλου στον οποίο έχουμε παγιδευτεί να μεγαλώνει. Αυτή είναι η συμμετοχή τους.

Οι πολίτες είτε ανήκουν σε ομάδα πίεσης, σε συνδικάτο ή σε επιστημονικό σύλλογο, σωματείο, μα ακόμα και μέσα σε απηρχαιωμένο κομματικό μηχανισμό να είναι οργανωμένοι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιδράσουν. Εν μέρει το επιτυγχάνουν, αλλά ξεχνούν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα παντοδύναμο κράτος, όσον αφορά στην δύναμη επιβολής και μόνο. Δεν αναφέρομαι στην αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα επ΄ ουδενί, έννοιες ακόμα άγνωστες. Με μέτρα όπως η εφεδρεία και η υπερφορολόγηση περιμένουν οι αγράμματοι φωστήρες να αντιμετωπιστεί η ύφεση, τη στιγμή που κάθε ημέρα που περνά δυσχεραίνει την θέση της χώρας μας στη διεθνή σκακιέρα. Είναι γνωστά τα στατιστικά στοιχεία που μας τοποθετούν σε επίπεδα Αφρικανικών χωρών και επίσης γνωστές οι κατά καιρούς υποβαθμίσεις των πιστωτικών μας ιδρυμάτων. Με τέτοια αρνητικά αποτελέσματα, συνεπικουρούμενα από αντιφατικές, σχεδόν εχθρικές δηλώσεις ελλήνων πολιτικών στο εξωτερικό, δύσκολα θα "ξαναπάρει μπροστά" η μηχανή. Όχι το 2014, αλλά πολύ αργότερα υπάρχει πιθανότητα να αποκτήσουμε το ...περίφημο "πρωτογενές πλεόνασμα" (τουλάχιστον μαθαίνουμε ορολογία). Αφού πρώτα βιώσουμε "χρονία οικονομική κρίση, συνεχόμενη ύφεση και ανεργία".

Verdi - La Traviata [ Addio del Passato ].

Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2011

 

 

Το σαββατοκύριακο θα τελειώσει. 
Μαζί με άλλα ουσιαστικά και σημαντικά. 
Ως φαίνεται έκαναν τον κύκλο τους. Ταπεινές και ειλικρινείς οι ευχαριστίες μου. 
Ευχές γιά καλή συνέχεια. 

 

Jason Mraz - Bella Luna.

Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2011

Bryan Ferry - Don't Stop The Dance.

Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2011

Norah Jones - Crazy.

Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2011

Alison Moyet - All Cried Out.

Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 2011

Madrugada - Sail away.

Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2011

 

...μελαγχολικός ο Σεπτέμβρης

Lila Downs - Naila.

Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2011

 * * *

Like an April breeze on the wings of spring
And you appear in all your splendor
My one and only love

The shadows fall and spread their mystic charms
In the hush of night while you're in my arms
I feel your lips so warm and tender
My one and only love

The touch of your hand is like heaven
A heaven that I've never known
The blush on your cheek whenever I speak
Tells me that you are my own

You fill my eager heart with such desire
Every kiss you give sets my soul on fire
I give myself in sweet surrender
My one and only love

Marianne Faithfull - Crazy Love.

Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου 2011

 

it's so obvious...

Ace of Base-Beautiful Life.

Πέμπτη, 8 Σεπτεμβρίου 2011

και γιατί να μην είναι άλλωστε...!

Handel - Sarabande.

Δευτέρα, 5 Σεπτεμβρίου 2011

 

Bach - Sarabande in D minor - Anne-Sophie Mutter.

Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2011

Στα όνειρά σου.

Παρασκευή, 2 Σεπτεμβρίου 2011

(δεν βρέθηκε κείμενο)

Amii Stewart - It's fantasy.

Τετάρτη, 31 Αυγούστου 2011

  Touched by the light in the darkness of the night

Prima vista.

Δευτέρα, 29 Αυγούστου 2011

Επιδιώκουμε οι άνθρωποι, όταν προσεγγίζουμε κάποιον άλλον να χρησιμοποιήσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε στη φαρέτρα μας γιά να τον γοητεύσουμε. Στην αρχή. Πιό κάτω, έχουν τελειώσει πιά τα βέλη και είμαστε λίγο πιό κοντά, με τα χαρακτηριστικά του ενός να είναι ορατά στον άλλο με γυμνό μάτι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κρατάει γερά ο ένας τον άλλο στην αφιλόξενη χωμάτινη ευθεία που ακολουθεί. Ελλοχεύουν απρόσμενοι κίνδυνοι στο συνεχές παιχνίδι της διαλεκτικής σχέσης δύο διαφορετικοτήτων. Αναπόφευκτο τούτο.
Πού και πού οι πνοές σηκώνουν σκόνη και αναγκαζόμαστε να δούμε παραμορφωτικά.
Τότε μπορεί να νομίσουμε ότι κρατάμε ένα κομμάτι χοντρό σχοινί, αντί ανθρώπινο χέρι...

Του είπε εκείνη ευγενικά: "Δεν συνηθίζω να φεύγω μόλις τελειώσουν  τα βέλη απ' την φαρέτρα κάποιου και αρχίζουν να φαίνονται και ελαττώματά του. Θα ήμουν τραγικά φυγόπονη έτσι και δεν μ' αρέσει αυτός ο ρόλος. Τον έχω απαρνηθεί πολλές φορές και δεν θα αρχίσω να τον υποδύομαι τώρα, στα 29 μου. Είναι αργά. Έχω διαλέξει πιο θαρραλέο ρόλο. Νομίζω κι εσύ. Ευπρόσδεκτα τα ψεγάδια και οι ατέλειες κάποιου να συμπορευτούν με τις πολλές δικές μου. Kαι ο καιρός θα δείξει."

Τώρα έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά όσα άκουσε...

Χρόνος.

Σάββατο, 27 Αυγούστου 2011

Ετοιμόρροπος λίθινος τοίχος, η αιτία που σκιάζει το χώμα.
Ανάλημμα η καμπύλη στο χρόνο, που εξαναγκάζει νομοτελειακά σε αναστροφή.
Μόνο κάθε ώρα μηδέν στο σκουριασμένο χρονόμετρο ανοίγει η μικρή έξοδος.
Πού όμως τόση εισπνοή;

Μία μόνο απάντηση.

Πέμπτη, 25 Αυγούστου 2011

 

Michael Nyman

Η απορία ορθώνεται σαν βράχος στον ωκεανό. Τον χαρακώνουν λεπίδες τα θεόρατα κύματα. 

Αν λυθεί, θα αμφισβητηθεί η δύναμη της φύσης. Θα διασαλευτεί η τάξη.

Ειδικό βάρος.

Τρίτη, 23 Αυγούστου 2011

Ορισμένοι "αναγνωρισμένοι" γιά το έργο τους έλληνες φιλόσοφοι - λογοτέχνες, με συγκεκαλυμμένη έπαρση και στόμφο, αυτοσυστήνονται ως απλοί στοχαστές και τίποτα περισσότερο! Ενδεχομένως επειδή το φιλόσοφος-λογοτέχνης δεν αποτελεί επάγγελμα, ποιός ξέρει; Συχνά αφού έχουν περάσει από θέσεις πανεπιστημιακές και εταιρικές, ενισχύουν στη συνέχεια τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους και τις εφημερίδες, δημοσιεύοντας περιζήτητα βιβλία ή κείμενα αντίστοιχα. Ξεπουλούν ως μπέστ σέλλερ στην κυριολεξία ό,τι νέο εκδίδουν ή ό,τι παλαιό ανατυπώνουν και αγοράζονται απο τους αναγνώστες ως καθοδηγητές γνώμης και αυθεντίες.

Όμως, αν διαβάσει κανείς προσεκτικώτερα, ανακαλύπτει, αν είναι και λίγο υποψιασμένος, ότι πρόκειται γιά βαθειά συμπλεγματικούς καθημερινούς τύπους, που λίγο καλύτερα χειριζόμενοι τη γλώσσα,  εγωιστικά προσπαθούν να πείσουν τον αδαή αναγνώστη γιά την χαμένη πιά αξία τους ως ατόμων και όχι γιά την αξία του κειμένου που προσφέρουν. Με αυτό τον τρόπο  απομυθοποιούνται επιτέλους. 

Αποκάλυψη.

Δευτέρα, 22 Αυγούστου 2011

Με αρώματα και επιμελώς σιδερωμένο πουκάμισο δεν κρύβεις βρωμερή ψυχή. Ούτε συμπαθής γίνεσαι, παρά μόνο σε αυτούς που κάθονται στον ίδιο με σένα καναπέ. Θα τους αναγνωρίσεις αμέσως απ΄το μαύρο αχνό αποτύπωμα που αφήνουν σε κάθε βήμα, ίχνος κολλώδες σαν τοξικό, με νεκρική οσμή. Το χαμόγελό τους - διαπίστευση ότι ανήκετε στην ίδια ράτσα - σχηματίζεται σε δέρμα σάπιο, που καλύπτει  ένα κρανίο ξεχαρβαλωμένο, κόκκαλο αρμολογημένο με ιστό που ζέχνει.
Πολύτιμα κοσμήματα, θωρακίζουν απομεινάρια της ψυχής.

Ρήγμα στη συνέχεια.

Κυριακή, 21 Αυγούστου 2011

Κάθε βράδυ την ώρα αυτή πηγαίνει γιά ύπνο ξεχνώντας τα άχρηστα, φέρνοντας στο μυαλό ευχάριστα αν υπάρχουν. Αίφνης, πριν τον πάρει ευτυχώς ο ύπνος μιά αδόκητη επίσκεψη. Η ίδια όπως κάθε φορά! Το καλωσόρισμα, οι αποσκευές, "αυτό θα είναι το δωμάτιό σου αγαπητή μου", ένα κέρασμα, μιά μικρή κουβέντα γιά τα πρώτα νέα ύστερα από τόσο καιρό, είναι  περασμένη και η ώρα. Για τα υπόλοιπα έχουν καιρό, κάθε ημέρα τι θα κάνουν; Άλλες φορές μαζί τα βράδυα δειπνούν, άλλοτε αργεί πολύ να γυρίσει επειδή πρέπει να διευθετήσει όλες τις υποχρεώσεις της, μιά και θα μείνει λίγο καιρό. Συχνά τον παίρνει ο ύπνος στη πολυθρόνα περιμένοντας, με το βραδυνό τραπέζι στρωμένο στην εντέλεια. Άλλοτε, σα σίφουνας έρχεται, τον αρπάζει και πάνε στα πιό απίθανα μέρη γιά διασκέδαση. Ανακαλύπτει πεταμένο και τον άλλο του εαυτό εκεί, αυτόν που είχε ξε-χάσει χρόνια πριν. Ξημέρωμα γυρνάνε, ίσα που προλαβαίνει να πάει στη δουλειά  παραπατώντας και βρωμώντας οινόπνευμα. Η μακροχρόνια απουσία τής έχει σωρεύσει τόσες υποχρεώσεις, που κάθε ημέρα σχεδόν απουσιάζει, και όχι μόνο αυτό αλλά γίνεται ημέρα με την ημέρα και ενοχλητική. Για παράδειγμα φέρνει όποιον ή όποια βρεί, χωρίς να σκέφτεται τη φιλία τους και τη φιλοξενία που της προσφέρει. Αντί να συζητάνε όπως παλιά γιά τα παλιά ή να μιλάνε γιά τις φρέσκες ιδέες που τόσο θέλει να ακούσει, με δυσκολία πιά συναντιώνται. Βάρος γίνεται. Αυθαδιάζει ακόμα κι αν καμμιά φορά φέρει αυτός εργασία από τη δουλειά και χρειαστεί ησυχία. Φεύγει, όχι μετά από πολύ καιρό...
Κάθε βράδυ πάλι την ώρα αυτή πηγαίνει πάλι γιά ύπνο, ξεχνώντας πάλι τα άχρηστα, φέρνοντας πάλι στο μυαλό...